ΑΝΕΡΓΟΣ ΔΑΝΕΙΟΛΗΠΤΗΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΤΑΙ: ΟΣΟ ΔΙΑΡΚΕΙ Ο «ΕΦΙΑΛΤΗΣ» ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ, ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ «ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΙ» ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ…

«Eίμαι άνεργος εδώ και 4 χρόνια. Έχω να κολλήσω ένσημα εδώ και μια τετραετία. Κάνω δουλειές του «ποδαριού». Το χρέος του στεγαστικού μου δανείου ανέρχεται στις 70.000 ευρώ. Το έλαβα από την τότε «Εμπορική». Τον Οκτώβριο θα κλείσω 2 χρόνια από την υπαγωγή μου στον νόμο Κατσέλη. Η πρωτόδικη απόφαση μου επιδίκασε μηδενική δόση και τώρα είμαι στην αναμονή, μέχρι να οριστικοποιηθεί η ημερομηνία του νέου δικαστηρίου που θα αφορά και την τελεσίδικη απόφαση. Οι απλήρωτες δόσεις έχουν «αγγίξει» τις 10.000 ευρώ. Βέβαια, όταν
ζήτησα την βεβαίωση οφειλών, στο χαρτί που μου απέστειλε η τράπεζα αναγραφόταν το ποσό των 68.297 ευρώ. Οι εκκρεμούσες δόσεις είχαν παραληφθεί. Οι εισπρακτικές εταιρείες μου τηλεφωνούσαν συνέχεια, και εμένα και την σύζυγο μου, αλλά ήταν κάτι για το οποίο ο δικηγόρος μου, με είχε ήδη ενημερώσει. Από την στιγμή όμως που κατέθεσα τα χαρτιά μου για υπαγωγή στον νόμο Κατσέλη τα τηλεφωνήματα των εισπρακτικών «αραίωσαν» και μετά σταμάτησαν. Το μεγάλο μου πρόβλημα, αυτό που με «κρατά» διαρκώς πίσω είναι η ανεργία. Ακόμη και τα περιστασιακά μεροκάματα τείνουν να εξαλειφθούν. Ευτυχώς η σύζυγος μου εργάζεται. Όταν «ζορίζουν» τα πράγματα, δέχομαι βοήθεια από την μητέρα μου και την πεθερά μου. Η κατάσταση πάντως που βιώνω είναι άκρως ψυχοφθόρα. Και δάνειο να μην είχα, η ανεργία δεν «παλεύεται» με τίποτα. Το βασικό είναι να έχεις μια δουλειά, ένα σταθερό εισόδημα. Από την τελευταία μου δουλειά, υπάλληλος σε επιχείρηση εισαγωγής και εμπορίας παιδικών ρούχων, απολύθηκα στα τέλη Μαϊου του 2012. Από τότε ψάχνω μάταια για εργασία. Έξω επικρατεί… «μεσαίωνας». Δεν μπορείς να δουλεύεις για 10 ώρες ή και παραπάνω και να παίρνεις 20 ευρώ μεροκάματο. Αν χρειαστώ μια γυναίκα δηλαδή για να φυλάει τα παιδιά μου, όσο εγώ και η γυναίκα μου δουλεύουμε, όλος ο μισθός μου θα καταλήγει εκεί.  Όπως τα πήρα, έτσι θα τα δώσω. Δεν βάζω καν σε όλα αυτά, τα έξοδα μεταφοράς και άλλα απρόβλεπτα που μπορεί να συμβούν ανα πάσα ώρα και στιγμή. Δυστυχώς, οι εργοδότες ζητούν πιτσιρικάδες για να δουλεύουν σαν τα «μουλάρια» και να τους πληρώνουν με «ψίχουλα». Και όταν είσαι 47 χρονών δεν μπορείς να έχεις διαρκώς σκυμμένο το κεφάλι. Οι εργοδότες πιέζονται και αυτοί και κοιτούν να «κλέψουν» έστω και 2 ευρώ από τους υπαλλήλους τους…Το είπα και θα το ξαναπώ: Οι τράπεζες δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα. Σου έδωσαν κάτι και το θέλουν πίσω με τόκο. Μόνο αν έχεις μια δουλειά μπορείς να τις αντιμετωπίσεις. Αλλιώς θα είσαι «αιχμάλωτος» τους…» δηλώνει στο bangladdeshnews.gr, o Σάββας Μπαλτατζής, άνεργος δανειολήπτης. Παντρεμένος με παιδιά.