Ό,τι και να γίνει, η Ελλάδα θα τα καταφέρει. ΝΑ ΣΑΣ κάνουμε μια εξομολόγηση; Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνουμε τίποτε με όλα αυτά που συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες στη χώρα μας. Στη Βουλή που εδώ και πέντε χρόνια έχει μεταβληθεί στο μεγαλύτερο… σφαγείο, από το οποίον έχουν περάσει χιλιάδες νόμοι με τους οποίους έχει αλυσοδεθεί ο ελληνικός λαός,
έχουν καταληστευτεί οι φορολογούμενοι,
έχουν μείνει 1,5 εκατομμύριο άνεργοι, 3,5 εκατομμύρια έχουν γίνει
πτωχοί, τα μισά μαγαζιά έχουν κλείσει και 7.000 Έλληνες έχουν…
δολοφονηθεί – έχουν κρεμαστεί μόνοι τους – σχεδόν ποτέ δεν υπήρξε η
παραμικρή ένταση, μολονότι κανονικά οι βουλευτές θα έπρεπε να έπαιζαν
μεταξύ τους κάθε μέρα τις… καρεκλιές, τα τελευταία πέντε χρόνια!..
Την περασμένη όμως Παρασκευή όταν ο Ν. Βούτσης ζήτησε από τους βουλευτές της αντιπολίτευσης της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ να υποστηρίζουν τις ελληνικές θέσεις και τον αγώνα του Αλέξη για να
βρεθεί έντιμη λύση και να μην
συμπλέουν με τους δανειστές μας, κόντεψαν να πιαστούν στα χέρια και επί
μισή ώρα… γαύγιζαν, γκάριζαν και έλεγαν μεταξύ τους ακατονόμαστα
πράγματα και ησύχασαν μόνο, όταν ο υπουργός τους έδωσε… συγχωροχάρτι
λέγοντας ότι τους θεωρεί… πατριώτες!.. Αυτό τους μάρανε! Την περασμένη όμως Παρασκευή όταν ο Ν. Βούτσης ζήτησε από τους βουλευτές της αντιπολίτευσης της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ να υποστηρίζουν τις ελληνικές θέσεις και τον αγώνα του Αλέξη για να
Τους έδωσε ο Βούτσης «χαρτί» πατριωτισμού, σαν εκείνο το περίφημο «πιστοποιητικό νομιμοφροσύνης» που επί χρόνια χρησιμοποιούσε η δεξιά για το κάθε ταλαίπωρο δημοκρατικό πολίτη, που ήθελε να πιάσει δουλειά σκουπιδιάρη και χωρίς χαρτί κοινωνικών φρονημάτων δεν μπορούσε να δουλέψει πουθενά… Τα ξεχάσανε όλα αυτά οι… παλιοπαρθένες, του φακελώματος και των διώξεων.
Ενώ μέσα είχε πιάσει «φωτιά» η Βουλή και σκοτώνονταν μεταξύ τους, αντί ολόκληρη η Βουλή να ήταν ενωμένη και να στήριζε τον αγώνα του πρωθυπουργού μας, έξω οι εκπρόσωποι των δανειστών μας, προφανώς για να χαλάσουν το καλό κλίμα της συνάντησης Τσίπρα – Μέρκελ είχαν βάλει στη μέση τον Βαρουφάκη και τον έβριζαν σαν Τούρκοι χαμάληδες…
Πάντως, ενώ μέσα και έξω γινόταν χαλασμός κυρίου, ψύχραιμος και χαμογελαστός όπως πάντα ο πρωθυπουργός δήλωνε στους ξένους δημοσιογράφους ότι υπάρχει… πρόοδος, όταν οι ξένοι κόντευαν να μας πνίξουν!!!
Για να είναι τόσο ήρεμος και χαμογελαστός ο πρωθυπουργός, φαίνεται ότι «κάτι» ξέρει και δεν μας το λέει… Ή τους έχει στο χέρι και ξέρει ότι στο τέλος θα του περάσει, γιατί το δίκιο είναι με το μέρος μας ή έχει αποφασίσει να τους ΤΙΝΑΞΕΙ όλους στον αέρα και κάθε που το σκέφτεται, θα χαμογελάει και θα λέει από μέσα του, «Πάτε να μας καταστρέψετε, παλιάνθρωποι, για να δούμε θα τα καταφέρετε, ή θα πληρώσετε άγρια την ΑΤΙΜΙΑ που πάτε να κάνετε»...
Άποψή μας; Ό,τι και να γίνει, έτσι ή αλλιώς, η χώρα μέσα σε δύο χρόνια θα είναι η ΠΛΟΥΣΙΟΤΕΡΗ χώρα στην Ευρώπη, η οικονομία της οποίας βαδίζει στην καταστροφή.
Κ.
H ιστορία της Δραχμής
Αντικαταστήσαμε ένα από τα αρχαιότερα νομίσματα του κόσμου με το ευρώ, που μας οδήγησε στην καταστροφή!..
ΚΑΠΟΙΟΙ καραγκιόζηδες, θαυμαστές της
Μέρκελ και του Σόιμπλε, στην προσπάθειά τους να στηρίξουν το ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟ
ευρώ, που από τότε που ο αρχιερέας της διαπλοκής Κώστας Σημίτης μας
έμπασε, με ΠΛΑΣΤΑ στοιχεία στην ευρωζώνη και καταργήσαμε το εθνικό μας
νόμισμα, δεν είδαμε ούτε μια άσπρη μέρα, βρίζουν σκαιότατα τη δραχμούλα
μας, που μεγάλωσε ολόκληρες γενεές Ελλήνων από αρχαιοτάτων χρόνων, έχουν
φθάσει στο σημείο να λένε, όλους όσους τιμούν και πιστεύουν ακόμα το
νόμισμα που χάρις σε αυτό εκατομμύρια Έλληνες μεγαλούργησαν, ότι ανήκουν
«στη συμμορία της δραχμής!!!».
Η «δραχμή» είναι ένα από τα παλαιότερα και ιστορικότερα νομίσματα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Χρησιμοποιήθηκε από τον αρχαίο ελληνικό κόσμο και σαν νομισματική μονάδα και σαν μονάδα μέτρησης βάρους μέχρι το 2002 που την κατήργησε ο Σημίτης! Η λέξη «δραχμή» προέρχεται από το ρήμα «δράττω» που σημαίνει αρπάζω – πιάνω γερά.
Για πολλούς αιώνες η δραχμή ήταν ένα από τα νομίσματα του νομισματικού συστήματος του αρχαίου ελληνικού κόσμου και πάρα πολλές πόλεις είχαν εκδώσει νομίσματα με αυτό το όνομα. Τα πιο γνωστά ήταν το δίδραχμο του Φείδωνα, το Αθηναϊκό τετράδραχμο και το τετράδραχμο του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Παρόλο που δεν υπήρχε ενιαία τυποποίηση σε όλο τον ελληνικό κόσμο για το βάρος (δηλαδή μία αθηναϊκή δραχμή είχε διαφορετικό βάρος από τη δραχμή άλλων πόλεων), η δραχμή είχε την εξής σταθερή σχέση με τα άλλα νομίσματα – σταθμά της ίδιας πόλης - κράτους:
1 δραχμή = 6 οβολοί
2 δραχμές = 1 στατήρας
100 δραχμές = 1 μνα
6000 δραχμές = 1 τάλαντο
Ειδικά το αθηναϊκό τετράδραχμο αποτέλεσε το πλέον διαδεδομένο νόμισμα την περίοδο της ακμής της Αθήνας τον 5ο αιώνα π.Χ. έως και την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, οπότε επικράτησαν τα Μακεδονικά νομίσματα. Γινόταν δεκτή στις συναλλαγές σε όλο τον ελληνικό κόσμο, ακόμα και στις πόλεις εκείνες οι οποίες δεν κρατούσαν φιλική στάση προς την Αθήνα.
Στη μία όψη της απεικονίζεται η Αθηνά και στην άλλη το σύμβολο της πόλης των Αθηνών, η γλαύκα (κουκουβάγια). Το νόμισμα αυτό ήταν πιο γνωστό απλώς ως Αθηναϊκή γλαύκα. Αιώνες αργότερα η γλαύκα του Αθηναϊκού τετράδραχμου απεικονίζεται και πάλι στην ελληνική εθνική όψη του κέρματος του ενός ευρώ.
Με τις κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου ο όρος δραχμή διαδόθηκε και εκτός του ελληνικού κόσμου. Ο μύθος που δημιουργήθηκε γύρω από το όνομα του μεγάλου στρατηλάτη, ήταν παράγοντας ο οποίος συντέλεσε ώστε να κοπούν δραχμές που να τον απεικονίζουν από τους επιγόνους του, αλλά και από άλλους ηγεμόνες πολύ μετά το θάνατό του.
Η δραχμή που για αιώνες επικράτησε να χρησιμοποιείται σε ένα τόσο μεγάλο μέρος του κόσμου και άρχισε να εκλείπει σταδιακά, ως νόμισμα μετά τις ρωμαϊκές κατακτήσεις και την επικράτηση του δηναρίου ως νομισματικής μονάδας. Παρόλα αυτά υπήρξαν και υπάρχουν ακόμα νομίσματα τα οποία έχουν ως ρίζα τη λέξη δραχμή, όπως είναι το ντραμ της Αρμενίας, το ντιρχάμ του Μαρόκου ή το ντιρχάμ των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Η πρώτη νομισματική μεταρρύθμιση γίνεται λίγο μετά την ανάρρηση στο θρόνο του Όθωνα ως βασιλιά της Ελλάδας και την άφιξη του στο Ναύπλιο στις 25 Ιανουαρίου 1833.
Με Βασιλικό διάταγμα της 8ης Φεβρουαρίου 1833 «περί ρυθμίσεως του νομισματικού συστήματος», η δραχμή αντικαθιστά τον φοίνικα, νόμισμα που επιχείρησε να καθιερώσει ο Ιωάννης Καποδίστριας το 1828. Η νέα νομισματική μονάδα του σύγχρονου Ελληνικού κράτους υποδιαιρείται σε 100 λεπτά. Από τότε και αδιάλειπτα μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου 2002, η δραχμή ήταν νομισματική μονάδα του σύγχρονου ελληνικού κράτους.
Η καθιέρωση της δραχμής το 1833, αποτέλεσε μια αναβίωση του ξεχασμένου μέχρι τότε νομίσματος και ήταν ακόμα μια προσπάθεια της ελληνικής πολιτείας να συνδέσει το νεοσύστατο ελληνικό κράτος με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Το νέο αυτό νόμισμα είχε βάρος 4,477 γραμμάρια από τα οποία τα 4,029 γραμμάρια ήταν καθαρό ασήμι και τα 0,448 χαλκός. Η ισοτιμία της δραχμής ορίστηκε στα 0,895 του γαλλικού χρυσού φράγκου.
Οι πρώτες δραχμές και οι υποδιαιρέσεις τους κόπηκαν στην Βαυαρία από μήτρες που κατασκεύασε στο Μόναχο ο Κόνραντ Λάνγκε, μετέπειτα διευθυντής του Ελληνικού Βασιλικού Νομισματοκοπείου. Παρόλο που το βασιλικό διάταγμα έχει ημερομηνία 8 Φεβρουαρίου 1833, στην πρώτη δραχμή αναγράφεται το έτος 1832, το έτος δηλαδή ανάρρησης στο θρόνο του Όθωνα ως βασιλιά της Ελλάδας.
Η «δραχμή» είναι ένα από τα παλαιότερα και ιστορικότερα νομίσματα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Χρησιμοποιήθηκε από τον αρχαίο ελληνικό κόσμο και σαν νομισματική μονάδα και σαν μονάδα μέτρησης βάρους μέχρι το 2002 που την κατήργησε ο Σημίτης! Η λέξη «δραχμή» προέρχεται από το ρήμα «δράττω» που σημαίνει αρπάζω – πιάνω γερά.
Για πολλούς αιώνες η δραχμή ήταν ένα από τα νομίσματα του νομισματικού συστήματος του αρχαίου ελληνικού κόσμου και πάρα πολλές πόλεις είχαν εκδώσει νομίσματα με αυτό το όνομα. Τα πιο γνωστά ήταν το δίδραχμο του Φείδωνα, το Αθηναϊκό τετράδραχμο και το τετράδραχμο του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Παρόλο που δεν υπήρχε ενιαία τυποποίηση σε όλο τον ελληνικό κόσμο για το βάρος (δηλαδή μία αθηναϊκή δραχμή είχε διαφορετικό βάρος από τη δραχμή άλλων πόλεων), η δραχμή είχε την εξής σταθερή σχέση με τα άλλα νομίσματα – σταθμά της ίδιας πόλης - κράτους:
1 δραχμή = 6 οβολοί
2 δραχμές = 1 στατήρας
100 δραχμές = 1 μνα
6000 δραχμές = 1 τάλαντο
Ειδικά το αθηναϊκό τετράδραχμο αποτέλεσε το πλέον διαδεδομένο νόμισμα την περίοδο της ακμής της Αθήνας τον 5ο αιώνα π.Χ. έως και την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, οπότε επικράτησαν τα Μακεδονικά νομίσματα. Γινόταν δεκτή στις συναλλαγές σε όλο τον ελληνικό κόσμο, ακόμα και στις πόλεις εκείνες οι οποίες δεν κρατούσαν φιλική στάση προς την Αθήνα.
Στη μία όψη της απεικονίζεται η Αθηνά και στην άλλη το σύμβολο της πόλης των Αθηνών, η γλαύκα (κουκουβάγια). Το νόμισμα αυτό ήταν πιο γνωστό απλώς ως Αθηναϊκή γλαύκα. Αιώνες αργότερα η γλαύκα του Αθηναϊκού τετράδραχμου απεικονίζεται και πάλι στην ελληνική εθνική όψη του κέρματος του ενός ευρώ.
Με τις κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου ο όρος δραχμή διαδόθηκε και εκτός του ελληνικού κόσμου. Ο μύθος που δημιουργήθηκε γύρω από το όνομα του μεγάλου στρατηλάτη, ήταν παράγοντας ο οποίος συντέλεσε ώστε να κοπούν δραχμές που να τον απεικονίζουν από τους επιγόνους του, αλλά και από άλλους ηγεμόνες πολύ μετά το θάνατό του.
Η δραχμή που για αιώνες επικράτησε να χρησιμοποιείται σε ένα τόσο μεγάλο μέρος του κόσμου και άρχισε να εκλείπει σταδιακά, ως νόμισμα μετά τις ρωμαϊκές κατακτήσεις και την επικράτηση του δηναρίου ως νομισματικής μονάδας. Παρόλα αυτά υπήρξαν και υπάρχουν ακόμα νομίσματα τα οποία έχουν ως ρίζα τη λέξη δραχμή, όπως είναι το ντραμ της Αρμενίας, το ντιρχάμ του Μαρόκου ή το ντιρχάμ των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Η πρώτη νομισματική μεταρρύθμιση γίνεται λίγο μετά την ανάρρηση στο θρόνο του Όθωνα ως βασιλιά της Ελλάδας και την άφιξη του στο Ναύπλιο στις 25 Ιανουαρίου 1833.
Με Βασιλικό διάταγμα της 8ης Φεβρουαρίου 1833 «περί ρυθμίσεως του νομισματικού συστήματος», η δραχμή αντικαθιστά τον φοίνικα, νόμισμα που επιχείρησε να καθιερώσει ο Ιωάννης Καποδίστριας το 1828. Η νέα νομισματική μονάδα του σύγχρονου Ελληνικού κράτους υποδιαιρείται σε 100 λεπτά. Από τότε και αδιάλειπτα μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου 2002, η δραχμή ήταν νομισματική μονάδα του σύγχρονου ελληνικού κράτους.
Η καθιέρωση της δραχμής το 1833, αποτέλεσε μια αναβίωση του ξεχασμένου μέχρι τότε νομίσματος και ήταν ακόμα μια προσπάθεια της ελληνικής πολιτείας να συνδέσει το νεοσύστατο ελληνικό κράτος με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Το νέο αυτό νόμισμα είχε βάρος 4,477 γραμμάρια από τα οποία τα 4,029 γραμμάρια ήταν καθαρό ασήμι και τα 0,448 χαλκός. Η ισοτιμία της δραχμής ορίστηκε στα 0,895 του γαλλικού χρυσού φράγκου.
Οι πρώτες δραχμές και οι υποδιαιρέσεις τους κόπηκαν στην Βαυαρία από μήτρες που κατασκεύασε στο Μόναχο ο Κόνραντ Λάνγκε, μετέπειτα διευθυντής του Ελληνικού Βασιλικού Νομισματοκοπείου. Παρόλο που το βασιλικό διάταγμα έχει ημερομηνία 8 Φεβρουαρίου 1833, στην πρώτη δραχμή αναγράφεται το έτος 1832, το έτος δηλαδή ανάρρησης στο θρόνο του Όθωνα ως βασιλιά της Ελλάδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΣΧΟΛΙΑ ΥΒΡΙΣΤΙΚΑ ΘΑ ΔΙΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ