AΡΤΟΠΟΙΟΙ: ΚΑΗΚΑΝ ΣΤΟΝ «ΦΟΥΡΝΟ» ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ – ΑΠΟ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΕΓΙΝΑΝ…ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ!

«Ανοιξα μαγαζί στην οδό Καλλιδοπούλου στην Τούμπα. Με βρήκε όμως η κρίση μαζί με τα έργα του μετρό…Δεν μπορούσα να τα βγάλω πέρα. Η περιοχή είχε αρκετούς ηλικιωμένους. Είχε βέβαια και πολλούς εργαζόμενους που δούλευαν στην οικοδομή, αλλά όταν αυτή κατέρρευσε, τους χάσαμε από πελάτες. Περάσαν και καλές εποχές όμως. Μέχρι τις 09:00 το πρωϊ μαζεύαμε
καλό ταμείο. Κάποτε τελείωσαν και αυτά. Το ταμείο δεν έλεγε να γεμίσει. Δεν είχα να αντιμετωπίσω μόνο την κρίση και τα έργα του μετρό αλλά και τον αθέμιτο ανταγωνισμό. Π.χ., πίσω από το μαγαζί μου είχε ανοίξει ένα αρτοποιείο ο επιχειρηματίας του οποίου παραβίαζε ανενόχλητος την νομοθεσία. Απασχολούσε ανασφάλιστους αλλοδαπούς, δεν τηρούσε κανένα κανόνα υγιεινής όσον αφορά την μεταφορά των ψωμιών και πολλά άλλα…Προχωρήσαμε σε καταγγελία μέσω του σωματείου μας και οι αρμόδιες υπηρεσίες μας ενημέρωσαν πως δεν είχε καν…άδεια λειτουργίας. Το καλύτερο όμως που ακούσαμε, ήταν πως δεν μπορούσαν να το σφραγίσουν γιατί δεν είχαν…σφραγίδες! Είχαμε πέσει στον Καλλικράτη βλέπεις. Τραγελαφικές καταστάσεις. Πως να ανταγωνιστείς κάτι τέτοιο; Δεν μπορείς να νικήσεις αυτούς τους «επιχειρηματίες». Ειδικά αν δεν έχεις την βοήθεια του κράτους. Αναγκάστηκα κάποια στιγμή λοιπόν, όταν είδα πως δεν «έβγαιναν τα κουκιά» να αλλάξω μαγαζί και κατέληξα στην Βοσπόρου. Ωραίος χώρος. Λογικό ενοίκιο. Μετά από μια εβδομάδα…πούλησα την επιχείρηση μου. Από ιδιοκτήτης αρτοποιείου έγινα…υπάλληλος σε άλλο αφεντικό. Οταν έχεις μάθει μια ζωή να είσαι νοικοκύρης, να πληρώνεις τις υποχρεώσεις σου στην ώρα τους και ξαφνικά αδυνατείς να κάνεις αυτά που έκανες πάντα…τρελαίνεσαι. Ψυχολογικά γίνεσαι ένα ράκος. Μεγάλο βάρος για την τσέπη μου ήταν και τα φροντιστήρια των παιδιών μου. Πλήρωσα μια περιουσία στην…παραπαιδεία. Την έδωσα την επιχείρηση για να ησυχάσω και να ξοφλήσω. Πως αισθάνομαι; Δεν είχα άλλη επιλογή. Ημουν τυχερός βέβαια ως ένα σημείο καθώς γνώριζα ότι λόγω ηλικίας και γνώσεων δεν θα δυσκολευόμουν ιδιαίτερα να βρω δουλειά αλλού. Πολλοί συνάδελφοι μου ακόμη βασανίζονται. Τι να κάνω όμως; Ετσι είναι η ζωή. Το ποτάμι έχει μια ροή. Πρέπει να το ακολουθήσεις. Πρέπει να κολυμπήσεις αν θέλεις να επιβιώσεις. Ημουν τυχερός γιατί ως υπάλληλος βρήκα ένα αφεντικό με κατανόηση που μου έδωσε χώρο και ελευθερία κινήσεων. Είναι δύσκολη δουλειά. «Χτυπάμε» 12ώρα. Τι να κάνουμε όμως; Ηρθαν παιδιά για δουλειά και παραιτήθηκαν. Δεν άντεξαν την κούραση…» εξομολογείται στο bangladeshnews.gr, ο Νίκος Βασιλακάκης, υπάλληλος αρτοποιείου, πρώην ιδιοκτήτης φούρνου. Παντρεμένος με δυο παιδιά.

Nίκος Βασιλακάκης, υπάλληλος αρτοποιείου: «Στα καλά τα χρόνια, εγώ και η υπόλοιπη κοινωνία είμασταν σαν…βατράχια σε μια ήσυχη λίμνη. Περήφανα και ήρεμα. Δεν μας ενοχλούσε κανείς. Και ξαφνικά μας έριξαν στον…ωκεανό. Στον ωκεανό πηγαίνεις με καράβι, όχι κολυμπώντας. Πως και πόσο να αντέξουμε εκεί;».

ΟΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΒΙΩΝΟΥΝ ΑΚΡΑΙΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ. ΕΧΟΥΝ ΠΕΣΕΙ ΘΥΜΑΤΑ ΕΝΟΣ ΑΝΑΡΧΟΥ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΕΥΝΟΕΙ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ…

«Τα παραδοσιακά αρτοποιεία κλείνουν. Αυτό είναι γεγονός. Από την μια, η υπέρμετρη φορολόγηση και από την άλλη η απίστευτη κούραση που υφίστανται τα μέλη μιας οικογένειας για να διατηρήσουν ζωντανές τις επιχειρήσεις τους. Βρίσκονται παγιδευμένοι σε ένα αδιέξοδο. Την ίδια ώρα, οι πωλήσεις ψωμιού παρουσιάζουν πτώση που αγγίζει το 60%. Αυτό οφείλεται στο γεγονός πως πλέον μπορείς να βρεις ψωμί παντού. Με εξαίρεση το παραδοσιακό αρτοποιείο, το ψωμί, αν μπορούμε να το ονομάσουμε έτσι, που πουλούν τα σούπερ μάρκετ παρασκευάζεται από κατεψυγμένη ζύμη που εισάγεται από το εξωτερικό. Στις περισσότερες περιπτώσεις ο καταναλωτής αγοράζει ένα προϊόν για το οποίο δεν γνωρίζει τίποτα. Μπορεί να έχει παρασκευαστεί ενδεχομένως και…6-8 μήνες νωρίτερα, μπαίνει στην κατάψυξη, ψύχεται, στην συνέχεια τοποθετείται σε ένα φούρνο, ψήνεται και πωλείται στους καταναλωτές. Παράλληλα, έχουμε να αντιμετωπίσουμε και την ανεξέλεγκτη εισαγωγών «ψωμιών» από την Βουλγαρία. Για τα οποία δεν τηρείται κανένας κανόνας υγιεινής και ασφάλειας όπως ορίζει ο νόμος για ψωμιά εκτός αρτοποιείου. Ελληνοποιούνται και πωλούνται στην αγορά χωρίς να νοιάζεται κανείς ότι οι παραβάσεις είναι πιο…πολλές και από τα ψωμιά! Φορολογικές, υγιεινομικές, «μαύρη» εργασία και άλλα πολλά…Φορτηγά από την Βουλγαρία ξεφορτώνουν σε ελληνικά φορτηγά και αυτά, είτε αργά το βράδυ είτε πολύ νωρίς το πρωϊ, τα παραδίδουν στα ελληνικά καταστήματα. Είναι αναπόφευκτο να οδηγηθούν τα αρτοποιεία σε λουκέτο. Δεν είναι ανταγωνισμός αυτό που επικρατεί. Ούτε καν αθέμιτος. Είναι αναρχία. Τα σοβαρά μας προβλήματα ξεκίνησαν πριν από 3 χρόνια περίπου με την έκθεση του ΟΟΣΑ. Εκτοτε προσπαθούμε να αποδείξουμε πως δεν είμαστε…ελέφαντες. Πως το ψωμί μας είναι φρέσκο, πως το παρασκευάζουμε εμείς. Το τελειωτικό χτύπημα ήρθε όταν μας «αφαιρέθηκε» η ιδιότητα του φούρνου. Δεν μας ανήκει πλέον αυτή η ονομασία. Οποιοδήποτε μαγαζί μπορεί πλέον να προσδιορίζεται ως…φούρνος με στόχο να ενισχυθεί η κατανάλωση κατεψυγμένων. Το χεράκι τους για αυτήν την εξέλιξη έβαλαν τα σούπερ μάρκετ «LIDL» δηλώνει στο bangladeshnews.gr, η πρόεδρος του Σωματείου Αρτοποιών Θεσσαλονίκης, Ελσα Κουκουμέρια.

ΟΣΟΙ ΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΑΚΟΜΗ ΟΡΘΙΟΙ ΧΡΩΣΤΟΥΝ ΠΑΝΤΟΥ. ΟΙ ΑΝΤΟΧΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΟΘΕΜΑΤΑ ΕΧΟΥΝ ΕΞΑΝΤΛΗΘΕΙ.

«Και οι προηγούμενες κυβερνήσεις αλλά και η τωρινή βοήθησαν «φωτογραφικά» την συγκεκριμένη επιχείρηση προκειμένου να αποκτήσει πρόσβαση στην αγορά του ψωμιού μέσω κατεψυγμένων προϊόντων. Η απορία μας είναι πως γίνεται η παρασκευή ενός ψωμιoύ, αν προσθέσει κανείς και το ΦΠΑ, να κοστίζει 60-65 λεπτά το τεμάχιο και τα «LIDL» να πουλάνε 30 -35 λεπτά; Μήπως το κάνουν βασιζόμενοι σε πρακτικές αθέμιτου ανταγωνισμού, όπως κακή ποιότητα; Οσον αφορά την κατάσταση στην Θεσσαλονίκη μπορώ να σας πω, πως τουλάχιστον 10 βιοτεχνικά αρτοποιεία έχουν βάλει λουκέτο και πως 40 επιχειρήσεις άλλαξαν χέρια. Ο αρτοποιός έχει μετατραπεί σε έναν καταχρεωμένο επιχειρηματία ο οποίος ως ύστατη λύση αναγκάζεται να πουλήσει το μαγαζί του για να εξοφλήσει έστω και μερικώς τα χρέη του. Γίνεται της…ρύθμισης. Ρύθμιση στην ΔΕΗ, στον ΟΑΕΕ, στο ΙΚΑ αν έχει υπαλλήλους. Ρύθμισεις παντού. Τις οποίες όμως στο τέλος χάνει αφού αδυνατεί να ανταποκριθεί» συμπληρώνει η κα. Κουκουμέρια.

Ιnfo: Υπενθυμίζουμε ότι ο κλάδος των αρτοποιών προειδοποιούσε από το 2014 για…αφανισμό του σε περίπτωση που υιοθετούνταν οι προτάσεις από την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ. Στο στόχαστρο τους είχαν μπει οι εγκαταστάσεις περάτωσης έψησης (bake off). Υποστήριζαν πως οι διατάξεις του Υπουργείου Ανάπτυξης στήριζαν τα πολυκαταστήματα που πωλούσαν κατεψυγμένη ζύμη και τα οποία θα αποκτούσαν παρατύπως την ονομασία «φούρνοι», που μέχρι τότε άνηκε στα αρτοποιεία. Εναντιώθηκαν επίσης και στο ζύγισμα του ψωμιού, υπογραμμίζοντας ότι νόμος που χρονολογείται από το 1984 ορίζει σαφώς πως στην Ελλάδα το ψωμί πωλείται ανά τέμαχιο και όχι ανά κιλό. Ζήτησαν, σε περίπτωση που τελικά περνούσε το ζύγισμα του άρτου, η πρακτική αυτή να ισχύει για όλα τα καταστήματα και όχι μόνο για τα αρτοποιεία. Στο πλευρό τους είχε βρεθεί και η ΓΣΕΒΕΕ δηλώνοντας πως οι αλλαγές στην αρτοποιητική νομοθεσία θα προκαλέσουν μεγάλη «ζημιά» στον κλάδο.

ΕΧΟΥΝ ΜΠΕΙ ΣΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΩΝ ΑΡΤΟΠΟΙΩΝ ΠΟΛΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ. ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥΣ ΤΟ ΛΟΥΚΕΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟ… 

«Kαι τα 3 μνημόνια που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα ασχολούνται με τα αρτοποιεία, ειδικότερα με την παραχώρηση της ονομασίας «φούρνος» σε όλα τα καταστήματα που εισάγουν κατεψυγμένη ζύμη και την πουλούν στους καταναλωτές. Κλείνουν τα παραδοσιακά αρτοποιεία και ανοίγουν «μαϊμούδες». Αριθμητικά στοιχεία δεν έχουμε, εμπειρικά όμως μπορώ να σας πω ό,τι το 40% των συναδέλφων μου βρίσκονται στο όριο της επιβίωσης. Θα κλείσουν και αυτά. Σε πολλά είχαμε αλλαγή ιδιοκτησιακού καθεστώτος. Οσοι αντέχουν ακόμη…σέρνονται. Δημιουργούνται πολλές αλυσίδες και καταστήματα που πωλούν κατεψυγμένο ψωμί χωρίς να το γνωρίζει ο καταναλωτής αφού δεν αναγράφεται πουθενά. Οι έλεγχοι είναι υποτυπώδεις, για να μην πω ανύπαρκτοι! Κάνουμε διαρκώς καταγγελίες χωρίς να βλέπουμε όμως κάποιο  αποτέλεσμα. Από που προέρχονται αυτά που τρώει ο καταναλωτής; Εμείς γνωρίζουμε με βεβαιότητα πως τ0 80% αυτών των προϊόντων είναι εισαγόμενα. Δεν αναγράφεται ούτε η χώρα προέλευσης, ούτε η ημερομηνία παραγωγής. Και την ίδια ώρα, στην Ελλάδα της ανάπτυξης…μέσω σουβλατζίδικων και γενικότερα της εστίασης, πολλοί ανοίγουν καταστήματα χωρίς να γνωρίζουν το παραμικρό για το αντικείμενο. Για αυτό και έχουν ημερομηνία λήξης. Αν δεν είσαι αρτοποιός τεχνίτης με γνώσεις και μεράκι δεν μπορείς να επιβιώσεις σε αυτό το επάγγελμα. Εκτός αν ανοίξεις ένα ακόμη κατάστημα που θα πουλά…κατεψυγμένα. Κοντολογίς, με την εξίσωση του κατεψυγμένου με το φρέσκο ψωμί και την «αφαίρεση» της ένδειξης φούρνος από τους αρτοποιούς δεχθήκαμε ένα χτύπημα από το οποίο δεν ξέρω αν θα καταφέρουμε να σηκωθούμε. Και μην νομίζουν οι καταναλωτές πως στα πολυκαταστήματα οι τιμές είναι φθηνότερες. Είναι πιο ακριβές από τα παραδοσιακά αρτοποιεία. Βάζουν ένα προϊον ως «κράχτη» και στο τέλος οι πελάτες γεμίζουν ένα ολόκληρο καλάθι με προϊόντα. Η υπομονή και οι αντοχές των συναδέλφων μου έχουν εξαντληθεί. Χρωστούν παντού. Ο εφιάλτης τους ακούει στο όνομα ΟΑΕΕ…» υποστηρίζει ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Αρτοποιών Ελλάδας Μιχάλης Μούσιος.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ
http://www.bangladeshnews.gr