Η εορτή της Αγίας Βαρβάρας στη Βέροια. (φωτο)

Την Κυριακή 4 Δεκεμβρίου, εορτή της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελέημων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα ιερό Ναό Αγίας Βαρβάρας του ομώνυμου Δημοτικού Διαμερίσματος Βεροίας.

Κατά τη διάρκεια του όρθρου και της θείας Λειτουργίας  οι πιστοί είχαν την ευκαιρία να προσκυνήσουν τα λείψανα της Αγίας Βαρβάρας καθώς και την τιμία Κάρα του οσίου Δαβίδ που μετέφερε από την ομώνυμη Ιερά

Μονή της Εύβοιας ο Καθηγούμενός της αρχιμ. Γαβριήλ Εμμανουηλίδης, ο οποίος κατάγεται από την πόλη της Βέροιας.

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΣΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

«Χαῖρε, τῶν ἄθλων ἐπάξια κομισαμένη τά ἔπαθλα. Χαῖρε, ᾗπερ πολλά τά βραβεῖα ὑπέρ πολλῶν τῶν ἀγωνισμάτων ὀφείλεται».

Αὐτά τά χαῖρε ἀνάμεσα σέ πολλά ἄλλα ἀπευθύνει πρός τήν ἑορταζομένη σήμερα πανηγυρικῶς ἁγία μεγαλομάρτυρα Βαρβάρα ὄχι ἕνας τυχαῖος ἐκκλησιαστικός συγγραφέας ἤ ρήτορας, ἀλλά ὁ συνεορταζόμενος μέγας πατήρ τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός.

Στό ταπεινό σπήλαιό του, στή Λαύρα τοῦ ὁσίου Σάββα ὅπου ἀσκητεύει, περιγράφει τούς γενναίους ἀγῶνες τῆς νεαρῆς μάρτυρος καί παρθένου, καί ἐγκωμιάζει τήν τόλμη καί τήν καρτερία της, τήν πίστη καί τή δύναμη τῆς θελήσεώς της.

Γιατί δέν ἦταν εὔκολο μία νεαρή κόρη ὄχι μόνο νά ἀρνηθεῖ νά ὑπακούσει στίς ἐντολές τοῦ πατέρα της νά νυμφευθεῖ ἕνα πλούσιο σύζυγο πού θά ταίριαζε στήν περιουσία της καί τήν κοινωνική της θέση, ἀλλά καί νά ὁμολογήσει θαρραλέα τόν Χριστό στόν ὁποῖο πίστευε, ἀντίθετα πρός τόν πατέρα της πού ἦταν φανατικός εἰδωλολάτρης.

Καί ὅμως ἡ ἁγία Βαρβάρα τό τόλμησε, παρότι ἤξερε τί τήν περίμενε· παρότι ἤξερε πόσο σκληρός ἦταν ὁ πατέρας της· παρότι ἤξερε ὅτι οἱ τιμωρίες καί τό μαρτύριο θά ἀκολουθοῦσαν τήν ὁμολογία τῆς πίστεώς της στόν Χριστό, δέν δειλίασε. Τόλμησε νά μιλήσει γιά τόν Τριαδικό Θεό στόν ὁποῖο πίστευε, προκαλώντας τήν ὀργή τοῦ πατέρα της, πού ἦταν τόση ὥστε ἐπιχείρησε ὁ ἴδιος νά τήν θανατώσει, καί ὅταν ἀπέτυχε μέ θαυμαστό τρόπο, τήν παρέδωσε στόν ἡγεμόνα γιά νά τήν ὁδηγήσει στά βασανιστήρια καί στόν μαρτυρικό θάνατο.

Αὐτή τήν τόλμη καί τήν ὑπομονή τῆς ἁγίας Βαρβάρας στά βασανιστήρια ἀλλά καί τό θαῦμα τῆς θεραπείας τῶν πληγῶν της ἀπό τόν Χριστό μέσα στή φυλακή ἐγκωμιάζει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, πού ἔχει καί ὁ ἴδιος ἐμπειρία ἑνός ἀναλόγου θαύματος, ὅταν ἡ Παναγία κόλλησε τό χέρι πού τοῦ εἶχε κόψει ὁ ἡγεμόνας, γιατί ὑποστήριζε τήν τιμή καί τήν προσκύνηση τῶν ἁγίων εἰκόνων.

Καί ἐγκωμιάζει ἀκόμη τό προνόμιο πού ἀπήλαυσε ἡ ἁγία Βαρβάρα νά δεῖ τόν Χριστό νά τήν ἐνισχύει καί νά τήν ἐνθαρρύνει στόν ἀγώνα καί τό μαρτύριό της. Τήν ἐγκωμιάζει, γιατί γνωρίζει πόσο μεγάλη καί ἀπέραντη τιμή εἶναι γιά τόν ἄνθρωπο νά δεῖ τόν Χριστό καί νά αἰσθανθεῖ τήν παρηγορία τῆς παρουσίας του στήν ψυχή του.

Τήν εἶχε αἰσθανθεῖ, ἀσφαλῶς, πολλές φορές καί ὁ ἴδιος ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός στή ζωή του, στίς δύσκολες στιγμές τοῦ μαρτυρίου τῆς συνειδήσεως, στό σπήλαιο ὅπου ἀσκήτευε, στή Λαύρα τοῦ ἁγίου Σάββα, νά τόν στηρίζει καί νά τόν ἐνισχύει στόν ἀγώνα του.

Τήν ἴδια ἐμπειρία θά ἔζησε καί ὁ ὅσιος Δαβίδ ὁ Γέρων, ὁ ἐν Εὐβοίᾳ, τοῦ ὁποίου ἡ τιμία καί θαυματουργός κάρα ἔχουμε τήν εὐλογία νά βρίσκεται αὐτές τίς ἡμέρες τῆς πανηγύρεως τῆς ἐνορίας τῆς ἁγίας Βαρβάρας στόν ἱερό μας ναό, χάρη στήν ἀγάπη καί τήν φιλάδελφη διάθεση τοῦ Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ ὁσίου Δαβίδ, πανοσιολογιωτάτου καθηγουμένου π. Γαβριήλ, τόν ὁποῖο καί εὐχαριστοῦμε ἀπό καρδίας, γιά νά μᾶς μεταφέρει τήν εὐλογία καί τή χάρη τοῦ οὐρανοῦ.

Αὐτήν τή χάρη βίωσαν οἱ ἑορταζόμενοι ἅγιοι, ἡ ἁγία μεγαλομάρτυς Βαρβάρα καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, ἀλλά καί ὁ ὅσιος Δαβίδ ὁ ἐν Εὐβοίᾳ ἀπό αὐτή τή ζωή, ἀπό τή γῆ, καί συνεχίζουν νά τήν ἀπολαμβάνουν καί στόν οὐρανό, καλώντας καί μᾶς νά τούς ἀκολουθήσουμε στόν δρόμο τόν ὁποῖο ἐκεῖνοι ἐπέλεξαν, τόν δρόμο τῆς πίστεως καί τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ. Γιατί οἱ ἑορταζόμενοι ἅγιοι καί ὅλοι οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας εἶναι «παιδαγωγοί εἰς Χριστόν», ὅπως ἀκούσαμε καί στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Εἶναι ἐκεῖνοι πού βίωσαν μέ ἀκρίβεια καί ὀρθότητα τόν νόμο καί τῆς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ καί δέν ἔπεσαν στήν παγίδα μιᾶς ὑποκριτικῆς εὐσεβείας σάν αὐτή γιά τήν ὁποία ἤλεγξε σήμερα ὁ Χριστός τόν ἀρχισυνάγωγο.

Γι᾽ αὐτό καί ἀξίζουν τήν τιμή καί τόν σεβασμό μας. Ἀξίζει νά τούς μακαρίζουμε καί νά τούς ἐγκωμιάζουμε γιά τά κατορθώματά τους, γιά τήν ὁμολογία τους, γιά τή γενναιότητά τους, γιά τήν ὑπομονή τους στά μαρτύρια χάριν τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ.

Ἀξίζει ὅμως νά τούς μακαρίζουμε καί νά τούς ἐγκωμιάζουμε καί γιά ἕναν ἐπιπλέον λόγο· καί εἶναι αὐτός τόν ὁποῖο ἀναφέρει ὁ Μέγας Βασίλειος καί ἐπαναλαμβάνει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός στό ἐγκώμιό του γιά τήν ἁγία Βαρβάρα: «Μακάρισον», λέγει, «τούς γνησίως μαρτυρήσαντας, ἵνα γένῃ μάρτυς τῇ προαιρέσει καί ἐκβῇς χωρίς αἵματος καί μαστίγων καί αἰκισμῶν».

Μακάρισε, λέει καί σέ μᾶς ὁ Μέγας Βασίλειος, τούς γνησίους μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ, γιά νά γίνεις καί σύ μάρτυς ὡς πρός τήν προαίρεση, χωρίς νά δοκιμάσεις βασανιστήρια καί μαρτύρια.

Ἄς ἀκολουθήσουμε, ἀδελφοί μου, τήν προτροπή τοῦ ἱεροῦ Πατρός καί ἄς τιμοῦμε πάντοτε τούς ἁγίους μάρτυρες καί ὅλους τούς ἁγίους γιά νά γινόμαστε κοινωνοί τῆς χάριτός τους καί νά εἶναι γιά μᾶς ὁδηγοί καί συμπαραστάτες στόν ἀγώνα μας γιά νά φθάσουμε στόν Χριστό.