Του Γιώργου Κάκαρη
Μ
ε αφορμή την ψήφιση του προϋπολογισμού του δήμου Βέροιας, αναπόφευκτες είναι κάποιες διαπιστώσεις και επισημάνσεις σχετικά με τις συνθήκες και το περιβάλλον κατάρτισης και ψήφισης του.
Σε ένα περιβάλλον δημοσιονομικής κατάρρευσης, οι πολίτες αυτής της χώρας, ζούνε σοκαρισμένοι και μουδιασμένοι, απίστευτα δυσάρεστες εξελίξεις σε όλους τους τομείς της ζωής τους.
Κάτω από τις σημερινές συγκυρίες, την διάλυση του κράτους, τον εμπαιγμό και το ξεπούλημα των πάντων, το Δημοτικό Συμβούλιο έχει μηδενικές δυνατότητες να κατευθύνει και τα έσοδα αλλά και τα έξοδα του.
Ζούμε δραματικές στιγμές. Το ένα μνημόνιο διαδέχεται το άλλο φέρνοντας τους πολίτες σε απόγνωση.
Η εισβολή μιας πολύ μεγάλης φτώχειας, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί από ένα κράτος αναποτελεσματικό με τεράστια
γραφειοκρατία και πολυνομία.
Αποκεντρωμένη διοίκηση, που ήθελε να ευαγγελίζεται η προηγούμενη κυβέρνηση, δεν σημαίνει διάλυση των υφιστάμενων απαραίτητων δομών, που τελικά εφάρμοσε.
Στο παρελθόν θα λέγαμε για τον προϋπολογισμό του δήμου τα κοινότυπα όπως ρεαλιστικός, υλοποιήσιμος και αποτελεσματικός.
Τώρα μόνο ρεαλιστικός μπορούμε να πούμε και αυτό γιατί πραγματικά κινείται στη φτώχεια που ζούμε όλοι στην καθημερινότητα μας.
Είχα χρησιμοποιήσει παλιότερα, σε σχέση με τις εξελίξεις στη πόλη μας, τον όρο «Βέροια Κλινικά νεκρή». Εκεί καταντήσανε την τοπική αυτοδιοίκηση της χώρας μας. Νεκρή.
Και σε ένα νεκρό δεν μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα.
Έτσι όπως εφάρμοσαν τον Καλλικράτη, τα πάντα υπέστησαν μειώσεις και εκπτώσεις, κυρίως όμως τα όνειρα και οι ελπίδες των πολιτών της χώρας μας.
Το μόνο που μεγάλωσε είναι οι απαιτήσεις της κυβέρνησης από τους δήμους, αλλά και η θηλιά που έσφιξε στο λαιμό των αιρετών. Και το μόνο χειροπιαστό το μεγάλωμα των εδράνων του δημοτικού συμβουλίου.
Ο Καλλικράτης δυστυχώς μετουσιώθηκε στο νεκροθάφτη της τοπικής αυτοδιοίκησης των πόλεων και των χωριών μας.
Προεκλογικά πίστευα πως ο Καλλικράτης, είναι ένα μοντέλο αυτοδιοίκησης που θα δώσει την δυνατότητα στις δημοτικές αρχές να πετύχουν υψηλούς αναπτυξιακούς στόχους. Τώρα αισθάνομαι προδομένος.
Έλεγα ότι αξίες και ικανές δημοτικές αρχές με ικανά στελέχη μπορούν να καταφέρουν πολλά. Μάλλον έπρεπε να πω ότι χρειάζονται άξια και ικανά στελέχη σε σοβαρές κυβερνήσεις για να υλοποιηθεί με επιτυχία ο «Καλλικράτης».
Σήμερα θα έλεγα για τους δήμους πως μόνο ταχυδακτυλουργοί και μάγοι μπορούν να τα καταφέρουν με αυτό το χάλι που δημιουργήθηκε στην τοπική αυτοδιοίκηση.
Σε συνδυασμό και με τα επαχθή και ανώφελα για τον πολίτη αλλά ωφέλιμα για τις τράπεζες, μέτρα της κυβέρνηση διαλύονται οι ζωές των ανθρώπων.
Χωρίς την ευθύνη της δημοτικής αρχής, με την διαμορφούμενη κατάσταση και με τα τέτοιου είδους προϋπολογισμούς υποβαθμίζεται και αποσταθεροποιείται η καθημερινότητα του πολίτη.
Αν κάποιος μελετήσει τα στοιχεία θα καταλάβει ότι οι πολιτικοί στόχοι και οι οικονομικές προτεραιότητες που φαίνονται στον προϋπολογισμό, δεν έχουν καμιά σχέση με το συμφέρον των πολιτών, μειώνονται από παντού δαπάνες και μαζί και η αξιοπρέπεια των δημοτών.
Με το μαχαίρι στο λαιμό μοιράζουμε ψίχουλα, με τι διαφορά πως ο λαός δεν είναι σπουργίτια.
Τι ανάπτυξη και τι όραμα να υλοποίησης ;
Μαζί με την Ελλάδα πέθαναν και την τοπική Αυτοδιοίκηση. Σημαντικές δομές θα διαλυθούν, είναι βέβαιο αυτό.
Φτάσαμε από το «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» του Ανδρέα Παπανδρέου, στο «Άλλο πράγμα η χρεωκοπία των Ελλήνων από της χώρας» του «συνεπέστατου» Βενιζέλου.
Με συναίσθημα αηδίας και μίσους για τους ανθρώπους που μας κατάντησαν έτσι, ψήφισα τον προϋπολογισμό του δήμου μας, χωρίς τα περιθώρια για κάτι διαφορετικό.
Κανείς παραγωγικός άνθρωπος δεν μπορεί να συμφωνεί με αυτού τους είδους τους προϋπολογισμούς.
Καλό θα ήταν να μπει σ’ έναν κωδικό του προϋπολογισμού, ένα ποσό για την αγορά ενός μπρελόκ για τα κλειδιά του δημαρχείου και των νομικών του προσώπων, για την αποστολή τους στους κυβερνώντες, σε αυτούς που διέλυσαν τα πάντα.
Ούτως ή άλλως τους δήμους τους έχουν χρεοκοπήσει και τους έχουν για κλείσιμο.
Άντε και «καλή ψυχή».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΣΧΟΛΙΑ ΥΒΡΙΣΤΙΚΑ ΘΑ ΔΙΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ