Αποφαση σταθμος απο το Μονομελές Πρωτοδικείο Μεσολογγίου δινει Χαστούκι στις τράπεζες! Απορρίφθηκε έφεση κατά απόφασης του Ειρηνοδικείου Ναυπάκτου – Διαγράφεται το 95%!!! του χρέους του δανειολήπτη.Διαβαστε το σκεπτικο που θετει τις τραπεζες ως συνυπευθυνες.

Χαστούκι στις τράπεζες!
Απορρίφθηκε έφεση κατά απόφασης του Ειρηνοδικείου Ναυπάκτου
Διαγράφεται το 95%!!! του χρέους του δανειολήπτη
Χαστούκι στις τράπεζες και σταθμό στα δικαστικά χρονικά, αποτελεί η πρόσφατη απόφαση 108/2016 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Μεσολογγίου, που απορρίπτει την έφεση τράπεζας κατά απόφασης του Ειρηνοδικείου Ναυπάκτου και δικαιώνει πλήρως τον δανειολήπτη. Στην ιστορική αυτή απόφαση
αναφέρονται οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης (μειώσεις μισθών – συντάξεων κλπ), ενώ γίνεται ιδιαίτερη μνεία στις ευθύνες των τραπεζών στο θέμα του υπερδανεισμού και της επίπλαστης οικονομικής ευφορίας της προ κρίσης εποχής.
Το ιστορικό της υπόθεσης
Η αρχή της υπόθεσης πηγαίνει πίσω στο 2012, όταν συμπολίτης μας απελπισμένος από το συνεχώς διογκούμενο από τόκους υπερημερίας χρέος του προς τις τράπεζες, το οποίο είχε φτάσει στο δυσθεώρητο ποσό των 708.000 ευρώ και μη έχοντας άλλη διέξοδο, κατέθεσε αίτηση υπαγωγής στις προστατευτικές διατάξεις του Ν. 3869/10 (Νόμος Κατσέλη). Το Ειρηνοδικείο Ναυπάκτου, κρίνοντας τα προσκομιζόμενα από τον δικηγόρο του αιτούντος στοιχεία αποφάσισε διαγραφή ποσού 674.000 ευρώ (95%!!! του χρέους).
Μια από τις πιστώτριες τράπεζες άσκησε έφεση, ζητώντας την ακύρωση η’ την μεταρρύθμιση της απόφασης, επικαλούμενη αοριστία “…δεδομένου ότι ο αιτών δεν εξειδικεύει τους λόγους που τον οδήγησαν σε οικονομική δυσχέρεια…” και δόλο “…ο αιτών περιήλθε σε δόλια αδυναμία πληρωμής, προέβη δε σε διαρκή δανεισμό, εν γνώσει της αδυναμίας κάλυψης των χρεών του…”
Η απόφαση του Πρωτοδικείου
Το Μονομελές Πρωτοδικείο Μεσολογγίου, εκδικάζοντας την έφεση, απέρριψε τα λεγόμενα της τράπεζας περί αοριστίας, αναφέροντας χαρακτηριστικά “…τα εισοδήματα του αιτούντος συγκρινόμενα με τις ληξιπρό­θεσμες οφειλές του από τις παραπάνω δανειακές συμβάσεις, δεν του επιτρέ­πουν να ανταποκριθούν στην εξυπηρέτηση του κύριου όγκου των χρεών του, η δε αρνητική αυτή σχέση μεταξύ της ρευστότητάς και των οφειλών του κατά την τρέχουσα χρονική περίοδο, αλλά και το εγγύς μέλλον δεν αναμένεται να βελτιωθεί, λόγω και της οικονομικής κρίσης, η οποία μαστίζει τη χώρα τα τελευταία χρόνια και έχει πλήξει κάθε τομέα της ελληνικής αγοράς, ενώ παράλληλα οι δανειακές τους υποχρεώσεις αυξάνονται συνεχώς λόγω της επιβάρυνσης των δανείων με τόκους υπερημερίας…”
Για τον δε ισχυρισμό της τράπεζας περί δόλου, το δικαστήριο απεφάνθη ότι “…δε συντρέχει στο πρόσωπο του αιτούντος ενδεχόμενος δόλος, αφού δεν είχε τη δυνατότητα πρόβλεψης, κατά το χρόνο ανάληψης των χρεών του, με βάση τα οικονομικά και κοινωνικά δεδομένα της εποχής, ότι θα περιέρχονταν σε τέτοια δεινή οικονομική κατάσταση ώστε να μην μπορεί να ανταποκριθεί στην εκπλήρωση των δανειακών του υποχρεώσεων…”, και “…δεν συντρέχει δόλια συμπεριφορά και στην περίπτωση που εξωγενείς παράγοντες, ακόμη και παράγοντες εντός της σφαίρας επιρροής του οφειλέτη, που όμως δεν μπορούσε να προβλέψει και αποτρέψει συνέτειναν στην αδυναμία πληρωμών. Ένας τέτοιος παράγων είναι η μεταγενέστερη της κατάρτισης των δανειακών συμβάσεων εντελώς απρόβλεπτη ακόμη και για τους πλέον ειδικούς οικονομική κρίση, η οποία μαστίζει τη χώρα τα τελευταία χρόνια, και έχει πλήξει κάθε τομέα της ελληνικής αγοράς, όπως αυτόν της απασχόλησης (απώ­λεια χιλιάδων θέσεων εργασίας με απολύσεις άμεσες ή εξαναγκαστικές και μείωση των αποδοχών και στον ιδιωτικό τομέα), καθώς και κάθε κλάδο απασχολουμένων στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα με τη δραματική μείωση των αποδοχών και συντάξεων…”
Τέλος, με ένα σκεπτικό – κόλαφο εγκαλεί την τράπεζα “…γιατί, στο δανει­σμό του συνέβαλαν αποφασιστικά και οι μετέχουσες τράπεζες, οι οποίες παρότι γνώριζαν την οικονομική του κατάσταση από τα οικονομικά του στοιχεία που έθεσαν υπόψη του και πάντως ήταν ευχερής σ’ αυτές ο έλεγχός τους, τα οποία μπορούσαν να ζητήσουν αρνούμενες τη χορήγηση των δανείων, όχι μόνο δεν τον απέτρεψαν, αλλά αντίθετα, υπό το κλίμα πιστωτικής ευφορίας της εποχής, με ευκολία του χορήγησαν τα παραπάνω δάνεια, προκαλώντας του την πεποί­θηση και αισιοδοξία ότι θα μπορέσει να ανταποκριθεί στην εξυπηρέτησή τους, και έτσι τον ενέπλεξαν σε υπερβολικό δανεισμό και σε εξάρτησή του απ’ αυτόν, συμβάλλοντας σε σημαντικό βαθμό στο οικονομικό τους αδιέξοδο…”
Ο δανειολήπτης, έγγαμος με 2 παιδιά, έχοντας εισόδημα σήμερα τη μηνιαία σύνταξη του ύψους 1180 ευρώ, με αυτή την απόφαση διέσωσε την κύρια κατοικία του από τις αρπακτικές διαθέσεις των τραπεζών και πληρώνοντας το εναπομείναν χρέος του, απεγκλωβίζεται από την κατάσταση αυτή και μπορεί να συνεχίσει πλέον να λειτουργεί ως κοινωνικό ον και να συμμετέχει στην κοινωνική και οικονομική ζωή.
nafpaktianews.gr