Πανηγύρισε τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά η Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Σκήτης Βεροίας.

Την Β΄Κυριακή των Νηστειών, εορτή του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στην πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Σκήτης Βεροίας, όπου ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς ασκήτευσε εντός

σπηλαίου για δέκα χρόνια.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ

«Καί εὐθύς ἄρας τόν κράββατον ἐξῆλθεν … ὥστε ἐξίστασθαι πά­ν­τας καί δοξάζειν τόν Θεόν λέγον­τας ὅτι οὕτως οὐδέποτε εἴδομεν».

Ἕνα θαῦμα, τό θαῦμα τῆς θερα­πεί­ας τοῦ παραλυτικοῦ τῆς Καπερ­ναούμ, μᾶς πα­ρουσίασε τό εὐαγ­γε­λικό ἀνάγνω­σμα τῆς σημερινῆς Κυριακῆς, δευ­τέ­ρας τῶν Νηστει­ῶν, κατά τήν ὁποία ἡ ἁγία μας Ἐκ­κλησία τιμᾶ τόν δεύτερο θρίαμβο τῆς ὀρθοδό­ξου πίστεώς της, πού συμπλη­ρώ­νει τόν θρίαμβο πού ἑορ­τ­άσαμε τήν περασμένη Κυρια­κή, καί συγ­χρόνως μνημονεύει καί τιμᾶ στό πρόσωπο τοῦ ἁγίου Γρη­γορίου τοῦ Παλαμᾶ, ἀρχιεπισκό­που Θεσσαλο­νί­κης, τόν πρόμαχο καί ὑπερασπι­στή τῶν ἀκτίστων ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ καί τοῦ ἀκτί­στου φωτός. Γι᾽ αὐτό καί ἰδιαιτέ­ρως ἀγάλλε­ται ἐν Κυρίῳ καί πα­νη­γυρίζει σε­μνοπρε­πῶς ἡ Σκήτη τῆς Βεροίας τῆς ὁ­ποίας μοναστής καί οἰκήτωρ ὑ­πῆρ­ξε ὁ μέγας Γρη­γόριος.

Ποιά εἶναι ὅμως ἡ σχέση τοῦ ση­με­­ρινοῦ θαύματος τῆς θερα­πείας τοῦ παραλυτικοῦ μέ τόν θρίαμβο τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς διδασκα­λί­ας της, ὅπως τήν συνόψισε ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ἔναντι ἐκεί­νων πού ἀμφισβητοῦσαν τίς ἄκτι­στες ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ, πού ἀμ­φι­σβη­τοῦσαν τό ἄκτιστο φῶς τό ὁποῖο κα­ταυ­γάζει τούς ἁγίους καί τούς ἀξιώνει τῆς θεώσεως ἀπό αὐ­τή τή ζωή;

Ὁ παραλυτικός βρίσκεται ἐνώ­πι­ον τοῦ Κυρίου πού διδάσκει τούς ἀν­θρώπους σέ μία ὑπερπλήρη οἰ­κία, ἔτσι ὥστε οἱ ἄνθρωποι πού με­­­­ταφέρουν τόν παραλυτικό, ἐπει­δή δέν μποροῦσαν νά τόν βάλουν ἀπό τή θύρα, ἀποστέγασαν τήν ὀροφή καί τόν κατέβασαν ἀπό ἐκεῖ ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ. Με­γά­λη ἡ πίστη τους, διότι οἱ περισ­σό­τεροι θά παραιτοῦντο ἀπό τήν προ­σπά­θεια, ὅταν διαπίστωναν ὅτι ἦταν ἀδύνατο νά εἰσέλθουν στήν οἰκία. Ὅμως οἱ τέσσερις αὐτοί ἄν­θρωποι πιστεύουν καί ἐπιμένουν, δέν χά­νουν οὔτε τό θάρρος τους οὔ­τε τήν ὑπομονή τους. Καί τό θαῦ­­μα γί­νεται χάρη στήν πίστη τους. «Ἰδών ὁ Ἰησοῦς τήν πίστιν αὐ­τῶν λέγει τῷ παραλυτικῷ· τέ­κνον ἀφέ­ωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι σου».

Ὁ Χριστός θεραπεύει τήν αἰτία τῆς παραλύσεως, συγχωρώντας τίς ἁμαρτίες, γιατί ὅταν ἐκλείψει αὐ­τή, ἐκλείπουν καί οἱ συνέπειες, διότι βλέπει τήν πίστη τῶν ἀν­θρώ­πων. Ὅμως οἱ γραμματεῖς καί οἱ φαρισαῖοι πού δέν πιστεύουν καί ἀμφισβητοῦν τή δύναμη τοῦ Χριστοῦ νά συγχω­ρή­σει τίς ἁμαρ­τίες, ἀποδεικνύεται τελικά ὅτι δέν πιστεύουν οὔτε στή δύναμή του νά θεραπεύσει τήν παραλυσία. Γι᾽αὐ­τό καί μπορεῖ νά ἐξίστανται καί αὐτοί γιά τό θαῦμα πού βλέπουν νά πραγματοποιεῖται ἐνώπιόν τους, ὅταν ὁ παραλυτικός σηκώ­νε­ται καί παίρνει τό κρεβάτι του καί ἀπομακρύνεται, ἀλλά δέν πιστεύ­ουν στή θεία δύναμη τοῦ Χριστοῦ. Γιατί ἡ πίστη στόν Χριστό δέν μπορεῖ νά διαιρεθεῖ· δέν μπορεῖ νά πι­στεύ­εις δηλαδή σέ ὁρισμένα ἀπό ὅσα κάνει ἤ διδάσκει ὁ Χριστός καί νά μήν πιστεύεις σέ ἄλλα. Δέν μπο­ρεῖς νά πιστεύεις στήν ἀνθρώ­πι­νη φύση τοῦ Χριστοῦ καί νά μήν πιστεύεις στή θεία. Δέν μπορεῖς νά πιστεύεις στίς ἐνέργειες τῆς ἀν­θρω­πίνης του φύσεως καί νά μήν πιστεύεις στίς θεῖες καί ἄκτιστες ἐνέργειές του.

Διότι ἡ ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν τοῦ παραλυτικοῦ ἦταν ἀποτέλεσμα τῆς θείας καί ἀκτίστου ἐνεργείας του, ἦταν προϊόν τῆς θείας του φύ­­σεως, γράφει ὁ ἅγιος Γρη­γόριος ὁ Παλαμᾶς στόν ἀντιρρη­τικό του λόγο ἐναντίον τοῦ Ἀκινδύνου, πού ἀρνεῖτο τίς θεῖες καί ἄκτιστες ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ.

Ἀντίθετα, ἡ ἐντολή του νά ση­κωθεῖ ὁ παρά­λυ­τος καί νά πάρει τό κρεβάτι του καί νά φύγει, ἦταν μία κτιστή ἐνέρ­­γεια, ἡ ὁποία συμβάδιζε μέ τήν ἀνθρώπινη φύ­ση του.

Κατά συνέπεια ὅποιος ἀρνεῖται νά δεχθεῖ τή θεία καί ἄκτιστη ἐνέρ­­­γεια, δέν μπορεῖ στήν οὐσία νά δεχθεῖ οὔτε τήν κτιστή, δέν μπο­ρεῖ νά δεχθεῖ καί νά πιστεύσει στόν Χριστό καί στά θαύματά του, τά ὁποῖα ἐπιτελοῦνται διά τῆς ἀκτίστου καί θείας του ἐνεργείας.

Ὁ παραλυτικός, συνεχίζει ὁ ἅγιος Γρηγόριος, ἔχοντας λάβει τήν ἄ­φε­ση τῶν ἁμαρτιῶν, τή χάρη δη­λα­­δή τῆς ἀκτίστου καί θείας ἐνερ­γεί­ας, δέν χρειαζόταν τήν κτιστή ἐνέργεια, δέν χρειαζόταν τήν ἐν­το­λή τοῦ Χριστοῦ νά σηκωθεῖ. Ὅμως ὁ Κύριος ἐνεργεῖ καί δι᾽ αὐ­τῆς γιά νά τονώσει τήν πίστη ὅσων διέθεταν πίστη καί νά ἐλέγ­ξει τήν ἀπιστία τῶν γραμμα­τέων καί τῶν φαρισαίων καί ὅλων ὅ­σων ἀνά τούς αἰῶνες ἀμφισβη­τοῦν τίς θεῖες καί ἄκτιστες ἐνέρ­γει­­ες τοῦ Θεοῦ, διά τῶν ὁποίων ἐρ­γάζεται τή σωτηρία τῶν ἀν­θρώ­πων πού προσέρχονται μέ πίστη κοντά του.

Διότι ὁ Χριστός δέν θεράπευσε μό­­νο τήν ἀσθένεια τοῦ παραλυ­τικοῦ τοῦ σημερινοῦ θαύματος, θε­ραπεύει καί τή δική μας ψυχική παράλυση, τήν ὁποία δημιουργεῖ ἡ ἁμαρτία, διά τῆς θείας του χά­ρι­τος, τῆς διαδιδομένης διά τῶν μυ­στηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡ ὁποία καθαίρει τήν ψυχή τοῦ ἀν­θρώπου, ὥστε νά μπορεῖ νά δεῖ τόν Θεό, κατά τόν μακαρισμό τοῦ Κυ­ρίου, «μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψο­νται», ὅπως τόν ἔβλεπε καί ὁ ἅγι­ος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, μέσα στό ἄκτιστο φῶς τό ὁποῖο κατηύγαζε καί τήν ψυχή καί τό σῶμα του.

Ἀδελφοί μου, τιμώντας σήμερα τόν μέγα αὐτόν ἱεράρχη καί θεο­λό­­γο καί θεόπτη στόν ἱερό αὐτό τόπο ὅπου ἀσκήτευσε καί δέχθηκε τή θεία χάρη καί ἀξιώθηκε τῆς ἐμ­πειρίας τοῦ ἀκτίστου φωτός, ἄς τόν πα­ρα­καλοῦμε νά μεσιτεύει στόν Θεό καί γιά μᾶς μαζί μέ τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, ὥστε νά ἀπαλ­λαγοῦμε καί ἐμεῖς, ὅπως ὁ παρα­λυ­τικός τῆς Κα­περναούμ, διά τῆς θείας χάριτος ἀπό τήν ψυ­χική μας παράλυση, ὥστε νά περιπατοῦμε τόν δρόμο τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ καί νά ἀξιω­θοῦ­με τοῦ θείου φω­τός, τό ὁποῖο καταλάμπει καί ἐκεῖ­νον καί ὅλους τούς ἁγίους οἱ ὁποῖοι ζοῦν μέσα σ᾽αὐτό τό ἄκτιστο φῶς τῆς θεότητος τοῦ Κυρίου μας.