Ερώτηση Θεοχαρόπουλου στη Βουλή για το αυτόφωρο σε δημοσιογράφους

Ερώτηση στη Βουλή κατέθεσε ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, Θανάσης Θεοχαρόπουλος, προς τους Υπουργούς Δικαιοσύνης, Διαφάνειας & Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών & Ενημέρωσης, σχετικά με την διαδικασία του αυτόφωρου σε υποθέσεις συκοφαντικής δυσφήμισης για τον
Τύπο και την διεκδίκηση επιβολής εξοντωτικών χρηματικών ποινών σε δημοσιογράφους.
Όπως επισημαίνεται στο κείμενο της ερώτησης, κανείς δεν αμφισβητεί ότι η δημοσιογραφία οφείλει να ασκείται με υπευθυνότητα και με συγκεκριμένους κανόνες, καθώς επίσης και το αναφαίρετο δικαίωμα κάθε προσώπου να υπερασπιστεί την τιμή του απέναντι σε προσπάθεια συκοφάντησής του. Ωστόσο, η ελευθερία του Τύπου είναι κατοχυρωμένο συνταγματικό δικαίωμα, που οφείλουν να την υπερασπίζονται και να την προστατεύουν όλοι. Τόσο η εφαρμογή της αυτόφωρης διαδικασίας στον Τύπο με την επακόλουθη σύλληψη και παραπομπή σε δίκη των μηνυόμενων-εγκαλούμενων όσο και η προσχηματική διεκδίκηση υπέρογκων ποσών από δημοσιογράφους για το αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμησης έχουν ως αποτέλεσμα να υποβαθμίζουν τον ρόλο των ΜΜΕ και να πλήττουν τη δημοκρατία. Ερωτώνται γι’ αυτό οι αρμόδιοι Υπουργοί αν Σχεδιάζουν να επανεξετάσουν το νομικό πλαίσιο που ισχύει για τον Τύπο, και πιο συγκεκριμένα το αυτόφωρο στην υπόθεση της συκοφαντικής δυσφήμισης, έτσι ώστε να διασφαλίζεται το λειτούργημα του Τύπου και αν εξετάζουν ως μέτρο στοιχειώδους ισοπολιτείας, το ενδεχόμενο να προβούν σε νομοθετική ρύθμιση, ώστε να μην εφαρμόζεται η αυτόφωρη διαδικασία για τον Τύπο για αυτούς που εγκαλούνται από πρόσωπα για τα οποία ισχύει ο θεσμός της ασυλίας και ως εκ τούτου δεν ισχύει για τα ίδια η αυτόφωρη διαδικασία;

Αναλυτικά η ερώτηση:
Το τελευταίο χρονικό διάστημα αναδείχθηκε ξανά το θεσμικό πρόβλημα, που προκαλεί στην ανεμπόδιστη και ακηδεμόνευτη λειτουργία του Τύπου, η καινοφανής για το Ευρωπαϊκό κεκτημένο, ισχύς στην χώρα μας, της αυτόφωρης διαδικασίας για τους λειτουργούς του Τύπου, και μάλιστα για πράξεις που αναφέρονται στο έργο τους.

Επιπλέον, αναδεικνύεται έλλειψη στοιχειώδους ισοπολιτείας, η στέρηση από κάθε πολίτη του δικαιώματος να ζητήσει την τήρηση της αυτόφωρης διαδικασίας για πρόσωπα, στην περίπτωση που εγκαλούνται από πρόσωπα που καλύπτονται από το θεσμό της ασυλίας και ως εκ τούτου δεν μπορεί να τηρηθεί γι’ αυτά η ίδια διαδικασία.

Ταυτόχρονα παρατηρείται και το φαινόμενο διεκδίκησης επιβολής εξοντωτικών χρηματικών ποινών σε δημοσιογράφους για άρθρα τους από Υπουργούς που προστατεύονται από το καθεστώς της ασυλίας. Πολλές φορές μάλιστα η διεκδίκηση υπέρογκων ποσών μπορεί να είναι προσχηματική και να λειτουργεί απλώς ως ένα μήνυμα εκφοβισμού του αντιπάλου, και σε ένα τέτοιο μήνυμα δεν δικαιούται κανείς να αδιαφορεί. Για αυτό η νομοθέτηση πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα στοιχεία αυτά ώστε να προασπιζόμαστε σταθερά την ελευθερία του τύπου, της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης και εν τέλει την δημοκρατία.

Κανείς δεν αμφισβητεί ότι η δημοσιογραφία οφείλει να ασκείται με υπευθυνότητα και με συγκεκριμένους κανόνες, καθώς επίσης και το αναφαίρετο δικαίωμα κάθε προσώπου να υπερασπιστεί την τιμή του απέναντι σε προσπάθεια συκοφάντησής του. Ωστόσο, η ελευθερία του Τύπου είναι κατοχυρωμένο συνταγματικό δικαίωμα και οφείλουν να την υπερασπίζονται και να την προστατεύουν όλοι. Κι αποτελεί αντικείμενο έντονου προβληματισμού κατά πόσο η εφαρμογή της αυτόφωρης διαδικασίας στον Τύπο και η επακόλουθη σύλληψη και παραπομπή σε δίκη των μηνυόμενων-εγκαλούμενων για το αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμησης έχει ως αποτέλεσμα να υποβαθμίζει τον ρόλο των ΜΜΕ και να πλήττει τη δημοκρατία.

Κατόπιν τούτων, ερωτώνται οι αρμόδιοι Υπουργοί:
1. Σχεδιάζετε να επανεξετάσετε το νομικό πλαίσιο που ισχύει για τον Τύπο, και πιο συγκεκριμένα το αυτόφωρο στην υπόθεση της συκοφαντικής δυσφήμισης, έτσι ώστε να διασφαλίζεται το λειτούργημα του Τύπου;
2. Εξετάζετε, ως μέτρο στοιχειώδους ισοπολιτείας, το ενδεχόμενο να προβείτε σε νομοθετική ρύθμιση, ώστε να μην εφαρμόζεται η αυτόφωρη διαδικασία σε πρόσωπα, τα οποία εγκαλούνται από πρόσωπα για τα οποία ισχύει ο θεσμός της ασυλίας και ως εκ τούτου δεν ισχύει για τα ίδια η αυτόφωρη διαδικασία;